Οι σοφοί αρχηγοί. . .

Κάθισαν  οι σοφοί αρχηγοί
στο ίδιο τραπέζι.

Εμείς,
κρατήσαμε
την αναπνοή μας.

Γλυτώσαμε είπαμε,
οι σοφοί αρχηγοί
θα λύσουν το μεγάλο πρόβλημα,

θα λευτερωθούμε
θα λυτρωθούμε.

Οι σοφοί αρχηγοί άρχισαν να  διαβάζουν

Π-οίηση!

Ο ένας διάβασε Μπρεχτ:

Κάθε πρωί για να κερδίσω το ψωμί μου

 στο παζάρι κατεβαίνω που αγοράζουν τα ΨΕΜΑΤΑ.

 Όλος ελπίδα τη θέση μου παίρνω

ανάμεσα στους πουλητές.

Άλλος  Καρούζο:

Ξημέρωνε

κι ήταν κ’ οι δυο τους
ασπροντυμένοι.

Kελαηδούσε απ’ όξω ο τόπος.
Τα πουλιά! Ψιθύρισε ο Μαχάτμα!
Ο Λένιν χαμογέλασε καλόκαρδα διορθώνοντας:

Μυδράλια!

Άλλος Λεοντάρη:

Τι φοβερό,

όσοι πρώτα μ’ άξια στέρνα

του κόσμου την τιμή και την τιμή τους

εδιαφεντεύαν,

τώρα σε μοντέρνα

διασκευή να παίζουν την ψυχή τους

στης δυσωδίας τους πάγκους και για πλήκτρα

να τρεμοψηλαφούν τρύπιες δεκάρες…

Άλλος Ελύτη:

Στις ακρογιαλιές του Ομήρου υπήρχε μια μακαριότητα,

ένα μεγαλείο, που έφτασαν ως τις μέρες μας άθιχτα.

Η πατούσα μας, που ανασκαλεύει την ίδιαν άμμο,

το νιώθει.

Περπατάμε χιλιάδες χρόνια,

ο άνεμος ολοένα λυγίζει τις καλαμιές

κι ολοένα εμείς υψώνουμε το πρόσωπο.

Κατά πού;

Ως πότε;

Ποιοι μας κυβερνάνε;…

Οι σοφοί αρχηγοί έβγαλαν

φωτογραφία αναμνηστική!