Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 31 Μαρτίου 2015





Αν δεν σου λείψει ένα κομμάτι ζωής,

όνειρα μην περιμένεις.


Ελύτης 









Σχεδίασε όχι με κιμωλία, αλλά με αγάπη, 

Εκείνο που θα είναι το σχέδιο.


Βελιμίρ Χλέμπνικοφ


(Από τον τοίχο του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη)







Μαρία Κοσσυφίδου


Πρέπει να διαλέξω τι απεχθάνομαι

ή το όνειρο, που η ευφυΐα μου μισεί, 

ή τη δράση, που η ευαισθησία μου αποστρέφεται. 

Ή τη δράση, για την οποία δεν γεννήθηκα, 

ή το όνειρο, για το οποίο κανείς δεν γεννήθηκε.

Το αποτέλεσμα είναι ότι, 

επειδή απεχθάνομαι και τα δύο,

 δεν διαλέγω κανένα, 

αλλά επειδή πρέπει κάποια στιγμή ή να ονειρευτώ ή να δράσω, 

μπερδεύω το ένα με το άλλο...


Φερνάντο Πεσσόα

Το βιβλίο της ανησυχίας / Εξάντας









Το παιδί στη Συρία

ταυτίζει 

το φακό της φωτογραφικής μηχανής

με την οικεία σε αυτό 

κάννη όπλου.

Σηκώνει τα χέρια ψηλά! 

Ο ορισμός της ανθρώπινης τραγωδίας...


Ανθρωποιά;


Στη συγκεκριμένη περίπτωση 

Ο φακός ήταν κάννη ...

Μας πυροβόλησε...








Χθες,

γιατί η Κυβέρνηση 

συνεκάλεσε τη Βουλή;

Για λόγους Δημιουργικής Ασάφειας!


Και Αντιπολίτευση είναι αυτή!

Να μην υπογραμμίσει ότι επί 

ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

δεν πεθαίνουν από  πείνα μόνο οι άνθρωποι 

αλλά και οι κροκόδειλοι!



Δεν είναι ΖΩΗ αυτή!


Πάντως,

υπήρχε έντονος στοχασμός από όλους 

για τη δυστυχία μας!

Και όταν στοχάζεσαι 

τη δυστυχία των άλλων

γίνεσαι ευτυχισμένος!







Louis XIV


"L'Etat c'est Moi"


Κάθε φορά,

δεν ψηφίζουμε  

για πρωθυπουργό.

Ψηφίζουμε για Βασιλιά Ήλιο...





Βουλή...




Άλλα λόγια να ...μισιόμαστε!




Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015





Όλοι στη Γιάφκα

να ακούσουμε παράνομα τραγούδια.










Ή διάθεση να σε εντοπίσω

στη συστρεφόμενη εντός μου γη των απουσιών

έτσι σε βρίσκει:


πικρή παραθαλάσσια αοριστία.

Κική Δημουλά









Ζώντας τη ζωή μου μοιράστηκα στα δυο.

Ποιο κομμάτι ανήκει στη φθορά και ποιο στην αφθαρσία; 

Το πραγματικό ή το φανταστικό είναι αληθινό; 

Η σκέψη μου θεωρεί "λογικά",

κι αυτό που λέμε φαντασία ή ασυνείδητο ή δαίμονα 

δεν υπακούει σε νόμους. 

Αγωνίζομαι για μια σύζευξη χωρίς να πετυχαίνω.

Όποιος νιώθει ανάλογα ας αποδώσει το δίκαιο.


Τάκης Σινόπουλος







Quint Buchholz



Αν ή ήλιος και το φεγγάρι κάποτε αμφιβάλουν,

 θα σβήσουν.


William Blake





Σε λίγες μέρες στην κατανάλωση.





Δούρειος Λίπος

Απέξω είναι κουνουπίδι.

Μέσα είναι προβατίνα.









Πρόσμενες να με δεις όπως το δέντρο

πού κουνιέται από τ᾿ άνθη του!..

 Όμως όχι!

Χρειάζεται πολύς ήλιος για ν᾿ ανθίσεις...


N. Bρεττάκος




Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Φορολογία λιπαρών!




Σας εύχομαι 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!


Αγώνας!

Τα σύμβολα της αντίστασής μας!









Όλοι μαζί μπορούμε!




Εν Αθήναις...





Ένα εφιαλτικό σενάριο. Ο Γιάνης, με ένα ν,  φορολογεί τα 

λιπαρά. Τρως αστακό όπως ο Γιάνης  και στην ομορφιά σου 

 προστίθεται από το  χάσιμο κιλών η ωραία κορμοστασιά. 

Σταματάς στο φανάρι και  φαίνεσαι άγαλμα. 

Έρχονται οι αντιεξουσιαστές

 και σε μουντζουρώνουν  με spray. 

Μας περιμένουν δύσκολοι καιροί εμάς τους όμορφους...











Η μια περίπτωση, η εύκολη,  είναι να κοιτάς τι είναι

και να αναρωτιέσαι γιατί είναι έτσι.

Η άλλη, η δύσκολη,  είναι να κοιτάς τι θα μπορούσε να είναι

και να αναρωτιέσαι γιατί όχι.










Από την ελευθερία δεν μπορείς να κόψεις ούτε ένα κομματάκι, 

γιατί αμέσως όλη η ελευθερία 

συγκεντρώνεται μέσα σ’ αυτό το κομματάκι.


Μιχαήλ Μπακούνιν


Έτσι, δεν είμαστε ελεύθεροι!









"Μόνο ακριβώς στην ώρα τους περνούν οι άγγελοι 

Ούτε πριν ούτε μετά."

Όλια Λαζαρίδου




Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Μέτρα...





Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν και να δημιουργούν...

Να ζουν στο σημείο των δακρύων.


Albert Camus








Κάποτε έβρεχε μόνο για να θυμάμαι.

 Τώρα πια για να ξεπλένει αυτά που άδικα ξέχασα...


Μαρία Κοσσυφίδου








Οι πληρωμές

θα γίνονται ΚΑΝΟΝΙκά.


Ρήξη 

στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ...

Johanes O' Mayor









- Σου αρέσει το νερό;

- Ναι....

- Σου αρέσω ήδη κατά 72%



Τόλης Σοφιανός








Πνίγομαι μέσα σε μια κούπα καφέ

κάποιος με ανακατεύει αφηρημένος

μ' ανακατεύει μ' ανακατεύει.

Δε βλέπει που δεν λιώνω


να με βγάλει να σωθώ.



Αργύρης Χιόνης










Αν ο λαός μας 

δεν μπορεί ν' αντλήσει απ' τα δεινά του,

τότε του δόθηκε άδικα μια τέτοια τραγωδία.


Κυριάκος Χαραλαμπίδης





Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015




Η ΑΥΓΗ...

Μερικές μνήμες άξιζαν καλύτερης τύχης... 




Τρέχοντα...



(Εικόνα: από τον τοίχο Η Εκδίκηση του Τίποτα)



Τα λόγια της περασμένης χρονιάς

ανήκουν στη γλώσσα

της περασμένης χρονιάς.

Τα λόγια της επόμενης χρονιάς

περιμένουν μια άλλη φωνή.

Και για να κάνουν ένα τέλος

πρέπει να γίνει μια αρχή.


T. S. Eliot









Γρήγορα χέρια κρύα
Τραβούνε έναν ένα
του σκοταδιού τους επιδέσμους
Ανοίγω τα μάτια
Ακόμα
Είμαι ζωντανός
Στο κέντρο
Μιας πληγής ακόμα φρέσκιας

Αυγή / Οκτάβιο Πας / Μετάφραση: Αργύρης Χιόνης

Που είναι η άνοιξη;





Δεν φοβάμαι τίποτα.

Δεν ελπίζω τίποτα.

Έχω ομπρέλα.








Διαρρήχτες του ήλιου
δεν είδαν ποτέ τους πράσινο κλωνάρι
δεν άγγιξαν φλογισμένο στόμα
δεν ξέρουν τι χρώμα έχει ο ουρανός
Σε σκοτεινά δωμάτια κλεισμένοι
δεν ξέρουν αν θα πεθάνουν
παραμονεύουν
με μαύρες μάσκες και βαριά τηλεσκόπια
με τ’ άστρα στην τσέπη τους βρομισμένα με ψίχουλα
με τις πέτρες των δειλών στα χέρια
παραμονεύουν σ’ άλλους πλανήτες το φως
Να πεθάνουν
Να κριθεί κάθε Άνοιξη από τη χαρά της
από το χρώμα του το κάθε λουλούδι
από το χάδι του το κάθε χέρι
απ’ τ’ ανατρίχιασμα του το κάθε φιλί

Μίλτος Σαχτούρης








Στο γαλανό ουρανό ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια –
Φωνάζεις: - Έρχεται μπόρα!
Στον περαστικό σηκώνοντας το φρύδι
Φωνάζεις: - Έρχεται έρωτας!
Μέσα από της αδιαφορίας τα γκρίζα βρύα
Φωνάζω: - Έρχονται στίχοι!

Μαρίνα Τσβετάγιεβα

(Από τον τοίχο του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη) 









Δεν ξέρω αν είναι μελαγχολικοί οι έρωτες. Χαρμόλυποι θα ‘λεγα. Και το ένα και το άλλο. Δηλαδή άγρια χαρά και άγρια λύπη. Χαρά γιατί καίγεται ο εαυτός σου, κινητοποιείται ο οργανισμός σου, τα κύτταρά σου τρέχουν, προχωρούν με μεγάλα άλματα ή τρέχουν. Λύπη γιατί ποτέ δεν κατακτάς εκείνο που θέλεις. Εγώ πάντα είχα την αίσθηση, ήθελα τον Θεό και έβρισκα τους αγγέλους.

Κωστής Μοσκώφ




Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

ΟΛΑ ΚΑΛΑ!









Ομορφιά...

Δώρο 

ή

Δωροδοκία;









Κανένας μας δεν ήξερε

αν η γέφυρα είχε γκρεμιστεί


ή αν είχε μείνει μισοτελειωμένη.


Κι εμείς και οι απέναντι

φτάνουμε ώς τις κομμένες άκρες της

να κοιταχτούμε από μακριά

να κοιτάξουμε την άβυσσο.

Δίχως αγγίγματα,

δίχως περιπτύξεις

συναντιόμαστε με τη μνήμη.

Τ. Πατρίκιος


Βροχερός καιρός...





..... Έτσι γίνεται πάντα.. 

Περνά η μπόρα...η γη στεγνώνει.. 

κι αλίμονο σ’ αυτούς...

 που το νερό...

 κάνει λακκούβα στην ψυχή τους και λιμνάζει... 


Α. Παπαδάκη







ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ....

Κάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα

Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια

Τα ρούχα μας είναι μια φωλιά από σίδερο
Κάθε πρωί
Χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες
Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά.
Ασήμαντες
Απαριθμήσεις
Τίποτα, λέξεις μόνο για τους άλλους.
Μα, πού τελειώνει η μοναξιά.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ