Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016


Σήμερα είναι το μαύρο φεγγάρι!

"Ανάμεσα 

στη δικαιοσύνη σας και τη μάνα μου 

 προτιμώ τη μάνα μου" 

Alberr Camus


ΔουλευόμαΣΤΕ*

(*Ο Πρόεδρος του ΣΤΕ έκρινε ότι πρέπει να ματαιωθεί

η σημερινή διάσκεψη, εν όψει του κλίματος που έχει 

διαμορφωθεί. Ελπίζουμε την άλλη φορά να έχει πάρει το

 Δελτίο Πρόγνωσης της ΕΜΥ)

Για κοίτα ρε που νόμιζα ότι οι δικαστές δικάζουν

σύμφωνα με το σύνταγμα και όχι με τον καιρό.





..."ποιητής" είσαι όταν το ξεχνάς...











"Τίποτ' άλλο δεν έχω να εκπροσωπήσω 

τη χαρά μου μονάχα και μονάχα τη θλίψη μου 

σ' αυτό τον κόσμο που τον παγιδεύει θανάσιμα 

όχι το σκοτάδι κ' η μαυρίλα 

μα το βαθύ χαντάκι της προοπτικής..."

Νίκος Καρούζος / Η αντίκρουση του χειμώνα 













"Μη λέγοντας τίποτα,

συνήθως,

λες τα περισσότερα..."

Emily Dickinson 













...άνθρωποι του πναίματος δείχνουν το δρόμο...










"Ο εκφυλισμός μιας ιδεολογίας 

 είναι 

η διδασκαλία της

 απ’ αυτούς 

που δε μπορούν να την εφαρμόσουν."



Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016




"H ζωή 

έχει γίνει η ιδεολογία 

της ίδιας της 

της απουσίας."

Theodor W. Adorno









Χθεσινό Συμπέρασμα

(εις αττική σύνταξη):

"Τα παιδοία παίζει"









Δεν υπήρξα πάντοτε ο άνθρωπος που είμαι. Ολόκληρη τη ζωή μου μάθαινα για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω ξεχάσει τον άνθρωπο που υπήρξα, ή, για να μιλήσω ακριβέστερα, τους ανθρώπους που υπήρξα. Κι αν ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνους και σε μένα υπάρχει αντίφαση, αν νομίζω πως αλλάζοντας έχω μάθει, έχω προοδεύσει, όταν γυρίζω και κοιτάω εκείνους εκεί τους ανθρώπους, δεν ντρέπομαι καθόλου γι αυτούς, δεν μπορώ να πω ε γ ώ χωρίς αυτούς. Γνωρίζω ανθρώπους που γεννήθηκαν με την αλήθεια στην κούνια τους, που δεν ξεγελάστηκαν ποτέ τους, που δεν τους χρειάστηκε να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα σ’ ολόκληρη τη ζωή τους, επειδή από τότε που ήσαν ακόμα στις φασκιές είχαν κιόλας φ τ ά σ ε ι. Ξέρουν ποιο είναι το καλό, πάντοτε το ήξεραν. Για τους άλλους έχουν την αυστηρότητα και την περιφρόνηση που τους δίνει η θριαμβευτική τους σιγουριά πως έχουν δίκιο. Δεν τους μοιάζω. Εμένα η αλήθεια δεν μου αποκαλύφθηκε στα βαφτίσια μου, δεν την βρήκα ούτε απ’ τον πατέρα μου ούτε απ’ την κοινωνική τάξη της οικογένειάς μου. Ό,τι έχω μάθει μου κόστισε ακριβά, ό,τι ξέρω το ‘χω αποκτήσει με δικές μου δαπάνες. Δεν έχω ούτε και μιαν έστω βεβαιότητα που να μην την σχημάτισα μέσω της αμφιβολίας, του άγχους, του ιδρώτα, της οδυνηρής εμπειρίας. 
 Luis Aragon / Μ’ ανοιχτά χαρτιά 
(μτφ: Τίτος Πατρίκιος, εκδόσεις “Ηριδανός”, 1971)





Θαύμα!

Δάκρυσε

 η εικόνα 

που είχα για μένα.








 "Κι έτσι η ανθρωπότητά μου ξεκινά μ' εμένα. Επιπλέον, καθείς μας οφείλει να σκεφτεί ότι ―εκτός από απόγονος κάποιων παππούδων και δεξαμενή ή κοίτη εντός της οποίας πολλά και διαφορετικά ύδατα συγκεντρώθηκαν και ρέουν μαζί― ένας άνθρωπος είναι επίσης κι ο πρόγονος κι ο προπάτορας των εγγονιών κάποιου, κι η πηγή από την οποία θα ξεχυθούν όλα τα ρυάκια και τα ποτάμια του μέλλοντος. Πρέπει να στρέψουμε περισσότερο την προσοχή μας στο να είμαστε οι πατέρες του μέλλοντός μας παρά να είμαστε οι γιοί του παρελθόντος μας· και σε κάθε περίπτωση στο γεγονός ότι είμαστε κόμποι όπου επικεντρώνονται όλες οι δύναμεις αυτού που υπήρξε, ακτινοβολώντας προς αυτό που πρόκειται να υπάρξει. Και όσον αφορά τη γενεαλογία, όλοι είμαστε εγγόνια εκθρονισμένων βασιλέων."
Miguel de Unamuno / Η ζωή του Δον Κιχώτη και του Σάντσο












Η επιστήμη προοδεύει!*
"Μετά τον ισχυρό σεισμό στη Μεσσηνία την Τετάρτη, αλλά και έναν μεγέθους 5,1 Ρίχτερ στη θαλάσσια περιοχή κοντά στη Ρόδο τα ξημερώματα, σεισμολόγοι εμφανίζονται βέβαιοι πως επίκειται με μαθηματική ακρίβεια ένας μεγάλος σεισμός στην Ελλάδα**. Όπως τονίζουν, ο σεισμός μπορεί να είναι μεταξύ 6 και 6,5 Ρίχτερ, ενώ δεν είναι βέβαιο ούτε το πού ούτε το πότε θα χτυπήσει***."
(*χωράνε μόνο 4 κανάλια στην Ελλάδα, έχουμε μοναδικό ουρανό,
τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα βλέπουν τη θάλασσα
και παθαίνουν ναυτία))
(**Σώπα! Αλήθεια;
 Θα ανατείλει αύριο και ο ήλιος με μαθηματική ακρίβεια;)
(***Όλα τα ξέρω, μόνο που και πότε θα πεθάνω δεν ξέρω)






Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016







Όλοι μαζί 

ΜΠΟΡΟΥΝ!












Οπλοφορούσε!

Κρατούσε περίστροφο λέξεων.













"Το καρφί φεύγει,

η τρύπα μένει."













"Νομίζω πως έδιωξε από πάνω μου τη νοσταλγία, αυτό το αίσθημα που μας σπρώχνει να επιθυμούμε το άπιαστο. Δεν με απελευθέρωσε από τη νοσταλγία μου, αλλά από το μελαγχολικό και σκοτεινό κομμάτι της, από τη νοσηρότητα που γεννά. Χάρη σ' αυτήν, δεν υποφέρω πλέον προσπαθώντας να φτάσω το αδύνατο." 
Πιερ Ασουλίν / Ένας πύργος στη Γερμανία - Ζιγκμαρίνγκεν













όταν σε ρωτούν:

 "γιατί είσαι έτσι; 

τι έχεις;"

 εμένα ν’ απαντάς.

Γιώργος Ποταμίτης













Μετά την υπογραφή της εκχώρησης της Δημόσια Περιουσίας

(την ημέρα ίδρυσης του ΕΑΜ - 27 Σεπτεμβρίου 1941)

καταθέσαμε στέφανον.

H απορία του μαλάκα:

"Γιατί αφού θα βγούμε από τρίτο μνημόνιο* σε λίγα χρόνια

το υπερ-ταμείο

έχει διάρκεια 99 χρόνια;

(*που κατά Κατρούγκαλο διόρθωσε τα δύο προηγούμενα)"













H οικολωγική παροιμία της ημέρας:

"Άσπρο κώλο που'χει η νύφη

 νά' χαμε κι εμείς οι γύφτοι".












ΒΙΒΛΙΚΑ

"τίς συνήγαγε ανέμους εν κόλπω;

τις συνέτριψε ύδωρ εν ιματίω;"

---------------------------------------

"Ποιος μάζεψε τον ΄άνεμο στις χούφτες του;

Ποιος τα νερά μάζεψε σ' ένα ρούχο;"

Παροιμίαι 30, 1-4 /Αγία Γραφή - Δευτεροκανονικά / Παλαιά Διαθήκη

Ποιος μωρό μου, ποιος;






Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016








"Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν"

Και πως αγαπάς τον εαυτόν σου;

Σε αγαπάς;













"Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο 

και μετά

 πάλι σβήσου με γενναιοδωρία ..."

 Οδυσσέας Ελύτης











Σε μια εποχή και σε μια χώρα όπου όλοι κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διατυμπανίσουν κάποια γνώμη ή κρίση τους, ο κύριος Πάλομαρ απόκτησε τη συνήθεια να δαγκώνει τη γλώσσα του τρεις φορές πριν υποστηρίξει οτιδήποτε. Αν στο τρίτο δάγκωμα της γλώσσας είναι ακόμα πεισμένος για αυτό που ήθελε να πει, το λέει, αν όχι, μένει σιωπηλός.

Πράγματι, περνά εβδομάδες ή και μήνες ολόκληρους στη σιωπή. Δε λείπουν ποτέ οι κατάλληλες ευκαιρίες που τον βοηθάνε να σιωπά, συχνά όμως τυχαίνει να μετανιώνει γιατί δεν είπε κάτι που θα μπορούσε να πει την κατάλληλη στιγμή. Συνειδητοποιεί ότι τα γεγονότα επιβεβαίωσαν εκείνο που σκεφτόταν,και ότι αν τότε είχε εκφράσει τη σκέψη του, ίσως θα επηρέαζε θετικά –έστω και σ’ένα μικρό βαθμό- αυτά τα γεγονότα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις μοιάζει διχασμένος ανάμεσα στην ικανοποίηση ότι είχε σκεφτεί σωστά και στην ενοχή που του δημιουργεί η υπερβολική επιφυλακτικότητά του. Κι είναι αυτά τα συναισθήματα τόσο δυνατά, ώστε προσπάθησε κάποια φορά να τα εκφράσει με λέξεις, αφού όμως δάγκωσε τη γλώσσα του τρεις φορές, ή μάλλον έξι, πείστηκε ότι δεν έχει κανένα απολύτως λόγο είτε να υπερηφανεύεται είτε να έχει ενοχές. Το ότι είχε σκεφτεί σωστά δεν είναι κανενός είδους ανδραγάθημα: στατιστικά,μοιάζει σχεδόν αναπόφευκτο ότι ανάμεσα στις πολλές λαθεμένες, συγκεχυμένες ή και κοινότοπες ιδέες που του έρχονται καθημερινά στο μυαλό, κάποια θα είναι ξεκάθαρη ή και ευφυής, όπως άλλωστε ήρθε στο δικό του μυαλό, θα μπορούσε σίγουρα να έρθει και στο μυαλό κάποιου άλλου. 

Πιο πολύπλοκη είναι η αναζήτηση των λόγων που των σπρώχνουν να μην εκφράζει τη σκέψη του. Σε καιρούς γενικής σιωπής, το να συμμορφώνεται με τη σιωπή των πολλών είναι αναμφισβήτητα μια πράξη ένοχη. Σε καιρούς,αντίθετα,όπου όλοι μιλάνε πολύ, το σημαντικότερο δεν είναι να πεις το σωστό πράγμα -έτσι κι αλλιώς θα χανόταν μέσα στην πλημμύρα των λέξεων- όσο το να το πεις ξεκινώντας από μερικές προκαταρκτικές βάσεις και εμπλέκοντας στη συνέχεια το παιχνίδι των συνεπειών που θα δώσει στα λεγόμενά σου τη μεγαλύτερη δυνατή αξία. Αν όμως η αξία μιας συγκεκριμένης κοινοποίησης βρίσκεται στη συνέχεια και στη συνέπεια της γενικότερης συζήτησης στην οποία η κοινοποίηση αυτή εντάσσεται, τότε η μόνη δυνατή επιλογή για κάποιον είναι να μιλά συνεχώς ή να μη μιλά καθόλου. Στην πρώτη περίπτωση ο κύριος Πάλομαρ θα φανέρωνε ότι η σκέψη του δεν αναπτύσσεται ευθύγραμμα άλλα με ζικ-ζακ, με συνεχείς ταλαντεύσεις, αντιφάσεις,επανορθώσεις, μέσα στις οποίες θα χανόταν τελικά η ορθότητα εκείνης της κοινοποίησης του. Όσον αφορά τώρα τη δεύτερη εναλλακτική λύση, αυτή προϋποθέτει το ταλέντο της σιωπής, ταλέντο ακόμα πιο δύσκολο από το ταλέντο του λόγου. Πράγματι, ακόμα και η σιωπή μπορεί να θεωρηθεί ομιλία, αφού δεν είναι παρά άρνηση της χρήσης του λόγου που κάνουν οι άλλοι, η έννοια όμως αυτής της σιωπής-ομιλίας βρίσκεται στις διακοπές της, δηλαδή σε όσα λέγονται κάθε τόσο και δίνουν μια βαρύτητα σε όσα δε λέγονται ποτέ. Με άλλα λόγια, η σιωπή μπορεί να είναι χρήσιμη για ν’αποκλείει ορισμένες λέξεις ή για να τις φυλάει κάπου παράμερα ώστε να χρησιμοποιηθούν σε μια καλύτερη ευκαιρία. Το ίδιο, μια λέξη που λέγεται σήμερα μπορεί να σε γλυτώσει από εκατό αυριανές λέξεις ή να ανοίξει το δρόμο σε άλλες χίλιες. “Κάθε φορά που δαγκώνω τη γλώσσα μου – καταλήγει νοερά ο κύριος Παλομάρ- πρέπει να σκέφτομαι όχι μόνον όσα πρόκειται να πω ή να μην πω, αλλά και όσα θα ειπωθούν από μένα ή τους άλλους, αν εγώ μιλήσω ή δε μιλήσω¨. Έχοντας κάνει αυτή τη σκέψη, δαγκώνει τη γλώσσα του και παραμένει σιωπηλός.

Ίταλο Καλβίνο / Παλομάρ / Το δάγκωμα της γλώσσας
(Από τον τοίχο: Αντικλείδι)












"Πέφτεις απ' το κλαδί και κλαις.

 Γιατί; 

Δεν το 'ξερες πως είσαι φύλλο;" 

Α. Xιόνης








Διένεξη Εκκλησίας - Κράτους:

για όλα τα θέματα υπάρχει λύση.

Εικόνα την εποχή του Ιωσήφ 

σε εκκλησία της Αγίας Πετρούπολης.

Η εκκλησιαστική ιστορία

 διδάσκει ότι το θέμα είναι απλό,

θα αλλάξουμε με άλλον τον Ιωσήφ.

Ας ρωτηθεί ο Παππάς και ο Καλογρίτσας.




Ανιστόρητα όλα αυτά.

η Διοικούσα Εκκλησία,

όχι η Εκκλησία, 

 με ευθύνη της,

 κινδυνεύει 

πάντα

 από τους υποστηρικτές της.








"Είμαι γήινος άνθρωπος*

 και 

θέλω να διευκολύνω τη συνεννόηση»"

(*για όσους λέγατε ότι είναι UFO)

Διευκρίνηση 

Φίλη

για το θέμα των θρησκευτικών.

Απαραίτητη

την ημέρα που πολλοί περιμένουν ότι η ΝΑSA

αναμένεται να παρουσιάσει ενδείξεις ύπαρξης

εξωγήινων. 













Οι Δημόσιες Eταιρείες Ύδρευσης στο Υπερταμείο.

Σε εφαρμογή της θέλησης του λαού,

που σε άτυπο δημοψήφισμα είχε ψηφίσει

 κατά της ιδιωτικοποίησης με ποσοστό 98%!

“Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.”

 Ζοζέ Σαραμάγκου / Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998

Ένας στους έξι ανθρώπους σε όλον τον κόσμο  εξαρτάται από κάποια ιδιωτική εταιρεία ύδρευσης. Έχουν ιδιωτικοποιηθεί το 65% των υδάτινων πόρων των Ηνωμένων Πολιτειών και το 75% της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ανθρώπινο σώμα είναι κατά 70% νερό.

Συνεπώς ιδιωτικοποιούνται οι άνθρωποι. 

Οι "Οικολόγοι" είναι και αυτοί στην εξουσία.  

ΦΤΟΥ ΦΤΟΥ

(μη τους ματιάσουμε).






Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016



...πτώση...




Μπήκε!




Το γεγονός της ημέρας:

Βουκολική αποχώρηση!









"Πότε θα ξαναμιλήσεις;

Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας. 

Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη

 ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα. 

Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα

 ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί

 το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου

 κι ο άνθρωπος έφυγε, 

δεν είναι εκεί.

 Ίσως γυρεύουν να μιλήσουν τ’ άστρα 

που πάτησαν την τόση γύμνια σου μια νύχτα

 ο Κύκνος ο Τοξότης ο Σκορπιός ίσως εκείνα. 

Αλλά πού θά είσαι

 τη στιγμή που θά ’ρθει εδώ σ’ αυτό το θέατρο το φως;"

 Γιώργος Σεφέρης / Τρία Κρυφά Ποιήματα: Επί σκηνής