The left mood of the day:

Σύντροφε, κοιμάσαι; 

Ήθελα να μου πεις, 

ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού 

που να βουλιάζουν οι λέξεις στο χαρτί 

σαν τη σιωπή μου στις κόρες των ματιών της;

Άρης Αλεξάνδρου*

(*καλά, αυτός το κατάλαβε νωρίς)

The  mood of the day:

- Καλά ρε,

αυτόν βρήκε να ερωτευτεί;

- Ο έρωτας είναι τυφλός.

"αυτός που δεν έχει την δύναμη 

 να σκοτώσει την πραγματικότητα, 

δεν έχει την δύναμη να την δημιουργήσει"

 De Sanctis

fractal

fractal

Fractal!

"Απέφευγε να εγκαθίστανται μονίμως

 σε τόπους, πρόσωπα και ιδέες. 

Αργά ή γρήγορα

 θα τα δεις να γεμίζουν από τα ελαττώματά σου!"

...βγήκαν

Χασμαπλάστ;

*

...γιορτάσαμε το 

Halloween**...

(*η πιο επιτυχημένη στολή μασκαρέματος.

Το τρικ: που μπαίνει η δάδα και εξαφανίζεται;)

(**ξενομανείς μεν, ξενοφοβικοί δε)

Τι είναι αλήθεια;

Η φυσική δίνει μια απάντηση.

Με το πείραμα οι φυσικοί

ρωτούν τη φύση για να μάθουν την αλήθεια.

Οι μετρήσεις που παίρνουν 

είναι η απόκριση της φύσης στην ερώτηση

και η απόκριση αυτή καθορίζει την αλήθεια,

μια αλήθεια που όχι σπάνια,

είναι σε πλήρη αντίθεση με την ανθρώπινη λογική.

Αποδέχονται οι φυσικοί αυτήν την αλήθεια,

αρνούνται τη βούλησή - λογική τους.

Η αποδοχή

 της ήττας τους,

 της λογικής τους,

ήταν

 η νίκη τους,

 ο θρίαμβός τους.


Όσο τέλεια και να είναι μια θεωρία

που έχει δομήσει το ανθρώπινο μυαλό,

όσο καταπληκτικά μαθηματικά αυτο-συνεπής και εάν είναι,

αρκεί ένα και μόνο πειραματικό γεγονός 

να έλθει σε αντίθεση με τη θεωρία

για να την γκρεμίσει.

Όσο παγιωμένη και να είναι μια αλήθεια

αρκεί ένα και μόνο πειραματικό γεγονός

να έλθει σε αντίθεση με αυτήν

για να την εξοβελίσει

και να δώσει το λάκτισμα

της αναζήτησης της νέας αλήθειας.

Δεν υπάρχει χώρος για οπαδούς 

 της πάγιας αέναου αλήθειας...

.

Στη ζωή, 

 εμπειρίες - σχέσεις - αλληλεπιδράσεις

  με τους άλλους 

είναι τα πυράματά μας

που κρίνουν θεωρίες και αλήθειες μας.

Οι ανθρώπινες αποκρίσεις - ανταποκρίσεις

δεν οδηγούν, όμως, στην στην αλήθεια.

Οι αποκρίσεις της φύσης,

σε αντίθεση με εκείνες των ανθρώπων, 

 δεν περνούν από φίλτρα παθών και συναισθημάτων,

είναι πάγιες και δεν αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή,

εκφράζονται με αριθμούς,

δεν υπάρχει κάτι στη φυσική 

αν δεν μπορεί να αποδοθεί με έναν αριθμό. 

Έτσι,

 η αποκωδικοποίηση της απόκρισης της φύσης

είναι αντικειμενική,

απαλλαγμένη από ανθρώπινες επιθυμίες.

Η αποκωδικοποίηση 

των ανθρωπίνων σχέσεων,

από τις προσωπικές έως τις κοινωνικές,

είναι υποκειμενική, 

μολύνεται από 

πάθη, συναισθήματα, δοξασίες, φιλοδοξίες, επιθυμίες,

που μεταβάλλονται συνεχώς. 

Οι φωτογραφίες της βεβαιότητας μας

πολλές φορές έχουν τραβηχτεί από τη μυθοπλασία...

Τα πάθη μας

μας εμποδίζουν να αποδεχθούμε την ήττα της λογικής μας,

ότι η 

θεωρία 

που είχε το μυαλό μας δομήσει,

είτε αυτή αφορά ένα πρόσωπο,

είτε αφορά μια  κοινωνία,

είναι λανθασμένη.

Πως μπορεί άραγε μια θεωρία

για τον άνθρωπο ή την κοινωνία

να συμπεριλάβει όλες τις παραμέτρους της ανθρώπινης φύσης;


Προχωράμε, 

έτσι, 

με τις υποκειμενικές μας αλήθειες,

που η διατήρησή τους επιβάλλει φανατισμό ηλίθιου,

ανακυκλώνοντας τα ίδια ερωτήματα,

προσωπικής ή κοινωνικής φύσης,

με τις αρχαίες τραγωδίες να είναι πάντα επίκαιρες.


Προχωράμε,

αρνούμενοι,

ο καθένας από εμάς,

 την πιθανή ήττα της λογικής μας,

της κοινής (τι όνομα!) λογικής μας,

ηττημένοι.

Φιλοσοφούντες ακκιζόμενοι,

οικονομολογούντες διαψευδόμενοι,

ιδεολογούντες ξευτιλιζόμενοι. 

Υπάρχουν και οι soft-επιστήμες.

Ίσως να είναι καλύτερα έτσι.

Θα ήταν βαρετή η πραγματικότητα της βεβαιότητας

2 + 2 = 4!

Πως θα ζούσαμε 

χωρίς την αλήθεια της θεωρίας μας

ότι κάποιος μας αγαπά; 

Πώς θα είχαμε πολλούς αρχηγούς

να κάνουν για μας

ότι εμείς έπρεπε να κάνουμε;

Ευτυχώς που όλα δεν είναι φυσική!

"Έχουμε πόλεμο

 και η αριστερά ξέρει να πολεμάει".

Π*ολάκης

(*π, π, μη γίνει κανένα λάθος!)

Υπάρχουν πράγματα

που δεν μπορούν να υπάρξουν στην

 ειρήνη, δημιουργία, συμφιλίωση.

Υπάρχουν μόνο

 στον πόλεμο,

στην καταστροφή, το μίσος, τον διχασμό,

και όσο πιο θανατηφόρα είναι

τόσο πιο χρήσιμη θεωρούν την ύπαρξή τους.

Τέτοια είναι τα

βλήματα!

Τέτοιοι είναι οι

  ψευτόμαγκες

που ονειρεύεσαι εμφύλιο πόλεμο!

Οι άκαπνοι ανιστόρητοι πολεμιστές

που

καταπίνουν την κάμηλο

και

διυλίζουν τον κώνωπα.

Βαδίζω σ' ένα μοναχικό δρόμο. 

Απολαμβάνω τον αέρα, τον ήλιο, τα πουλιά. 

Απολαμβάνω που τα πόδια μου με πάνε όπου εκείνα θέλουν. 

Στη μια άκρη του δρόμου βρίσκω ένα σκλάβο που κοιμάται. 

Πλησιάζω και διαπιστώνω ότι ονειρεύεται. 

Από τα λόγια και τις εκφράσεις του μαντεύω...

Ξέρω τι ονειρεύεται:

Ο σκλάβος ονειρεύεται ότι είναι ελεύθερος.

Η έκφραση στο πρόσωπο του δείχνει γαλήνη, ειρήνη.

Αναρωτιέμαι...

Πρέπει να τον ξυπνήσω

και να του πω ότι είναι μόνο ένα όνειρο;

Πρέπει να μάθει ότι εξακολουθεί να είναι σκλάβος;

΄Η πρέπει να τον αφήσω να κοιμηθεί όσο μπορεί, 

απολαμβάνοντας, έστω και στο όνειρο του, 

τη φανταστική του πραγματικότητα;

-Ποια είναι η σωστή απάντηση;

...πρόσθεσε ο Χόρχε.

Ανασήκωσα τους ώμους.

-Δεν υπάρχει σωστή απάντηση, συνέχισε.

 Ο καθένας πρέπει να βρει τη δική του απάντηση, 

και δεν μπορείς να την αναζητήσεις

έξω από τον εαυτό σου.

-Νομίζω ότι θα έμενα άγαλμα μπροστά στο σκλάβο,

 δίχως να ξέρω τι να κάνω, είπα.

-Θα σου δώσω μια μικρή βοήθεια

που ίσως μπορεί να σου φανεί χρήσιμη σε ορισμένες περιπτώσεις.

Προτού πετρώσεις σαν άγαλμα,

πλησίασε το σκλάβο και κοίταξε τον.

Αν ο σκλάβος είμαι εγώ, μη διστάσεις:

Το Όνειρο του Σκλάβου - Χόρχε Μπουκάι

"Όλα όσα ζήσαμε, 

όλα όσα αγαπήσαμε, 

όλα όσα είπαμε δικά μας,

 θα επαναλαμβάνονται στην απουσία μας

 μ’ άλλους να τα ζουν,

 άλλους να τ’ αγαπούν, 

άλλους να τα λεν δικά τους..."

Κώστας Μόντης

Ευχαριστώ όλους εκείνους που γελούν με τα όνειρά μου, 

εμπνέουν τη φαντασία μου.

 Ευχαριστώ όλους όσους με γεμίζουν ψέματα,

μου δίνουν τη δύναμη της αλήθειας. 

Ευχαριστώ όλους εκείνους που δεν έχουν πιστέψει σε μένα, 

μου έμαθαν πως μετακινούνται τα βουνά. 

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με πολεμούν, 

προκαλούν το θάρρος μου.

Ευχαριστώ όλους εκείνους 

ου ήθελαν να μου επιβάλουν περιορισμούς,

 μου δίδαξαν την αξία της ελευθερίας.

 Ευχαριστώ όλους όσους μου έχουν προκαλέσει σύγχυση,

έχει γίνει σαφής η θέση μου.

 Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν εγκαταλείψει,

 μου έδωσαν χώρο για να δημιουργήσω. 

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν προδώσει, 

όσους καταχράστηκαν τα αισθήματα μου,

μου επέτρεψαν να είμαι προσεκτικός. 

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με έχουν βλάψει,

με έμαθαν να αναπτύσσομαι μέσα από τον πόνο. 

Ευχαριστώ όλους εκείνους που διαταράσσουν την ηρεμία μου 

δημιουργώντας μου προβληματα,

μου έδωσαν δύναμη να τα αντιμετωπίζω. 

Ευχαριστώ όλους εκείνους που με έριξαν στο έδαφος,

μου έδωσαν την ευκαιρία και τη δύναμη να μάθω να σηκώνομαι.

 Ευχαριστώ όλους εκείνους που έχουν κερδίσει εις βάρος μου,

 μου έδειξαν ότι όλοι είναι σε θέση να χάσουν. 

Το πιο σημαντικό,

 θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με αγαπούν όπως κι εγώ. 

Σας ευχαριστώ. 

Paulo Coelho – Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός

Ώρες κενής ησυχίας...

"Ὦ Γεροβασίλη,

 ἀγγέλλειν Δικαστενίοις ὅτι τῇδε κείμεθα, 

 τοῖς κείνων ζούρλασι μη πειθόμενοι"

Κάθε σύστημα έχει

τους θεμέλιους ηλιθίους του συστήματος.

Οι θεμέλιοι λίθοι 

είναι αυτοί

που εξιστορούν τα πάθη των ηλιθίων του συστήματος

για να μη τους μοιάσουν!

The mood of the day:

memento mori*

(*δεν υπάρχουν πια σκλάβοι,

έτσι,

 οι δαφνοστεφανωμένοι  στρατηγοί μας, 

που είναι ξεχασιάρηδες,

δεν έχουν δίπλα τους κάποιον,

όπως είχαν οι Ρωμαίοι στρατηγοί,

 για να τους το θυμίζει)

"Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

 αλλά πρέπει να ξέρουμε 

τι είναι αυτό που αγιάζει το σκοπό."*

Leon Trotsky

(*και μπαμ και κάτω ο Leon που ήθελε να ξέρει)

Ο κορυφαίος διανοητής του Μαρξισμού

Νίκος Πουλαντζάς*:

«ο σοσιαλισμός 

ή 

θα είναι δημοκρατικός

 ή 

δεν θα υπάρξει»

Γιατί το είπε όταν το είπε;

(*ανθ' ημών...αγράμματοι και ανιστόρητοι)

"Ονειρεύομαι 

να φυσάει άνεμος δυνατός

να πάρει μακριά

όλα τα σκουπίδια της ζωής μου"*

Νίκος Καζαντζάκης

(*το όνειρο βγήκε και έμεινε χωρίς ζωή)