Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016



Καλή Χρονιά!








"Μπορεί αυτός ο κόσμος

 να είναι ένα λάθος 

 αλλά οι κερασιές ανθίζουν." 

 Κομπαγιάσι Ίσσα.


Να είστε οι κερασιές.

Χρόνια Πολλά











Πάρε

 από τους βωμούς τους παρελθόντος 

τη φωτιά,

όχι

 τις στάχτες.

Jean Jaures





*




ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αγαπητό ημερολόγιο,

η νέα χρονιά

δεν θα με κάνει

λιγότερο φτωχό,

ας με κάνει

λιγότερο φτηνό.






*έργο Χρήστου Μπόκορου






Απολογισμός:

Τι

 χρ όνος 

και αυτός

θεέ μου!












"Να τι είναι αυτό που περιμένω κάθε χρόνο,

 με μια ρυτίδα περισσότερο στο μέτωπο*... 

με μια ρυτίδα λιγότερο στη ψυχή: 

την πλήρη αντιστροφή."

 Οδυσσέας Ελύτης 

(*αυτό αντιμετωπίζεται!)

Χρόνια Πολλά,

να την πετύχετε! 













"Ξέρω πιο πολλά για τον θάνατο κι από τους νεκρούς, 

Πιο πολλά για τη ζωή κι από τους ζωντανούς. 

Και – Θεέ μου! – μια χρυσαλλίδα, 

Σαν κορίτσι, γελάει μ’ εμένα 

Σα να ‘μαι ένα χρυσό κουρέλι μεταξένιο." 

 Αρσένι Ταρκόφσκι









Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016







Αύριο

είναι 

τελευταία ευκαιρία

να μας τα 

πούνε

να μας 

στολίσουν

σαν δέντρο

με λέξεις

καθώς μας πρέπει 

 με αυτά που θα μας πούνε.

Μέρα είναι θα περάσει.

Μεθαύριο

θα λέμε αγαπημένοι

Χρόνια Πολλά.












"Ιδού λοιπόν

ο χρόνος είναι χιόνι

δεν είναι ρολόγι."

Νίκος Καρούζος / Τα Χριστούγεννα του σταλαγμίτη






*




"Φοβάμαι τις νύχτες

που μας μιμούνται και όλα γδύνονται"

Κώστας Μόντης

...σήμερα και μια έμεινε...

...απολογισμοί...






*έργο του Χρήστου Μπόκορου






Κι αν χρειάζεται

να δώσουμε ένα όνομα σ' αυτή την κατάσταση,

προτείνω

να ονομάσουμε τους εαυτούς μας

"οι απόντες"

Jean Paul Sartre  

...σήμερα και μια έμεινε...

...απολογισμοί...









"Πάντα μες στο σκοτάδι σου μιλώ 

Μέσα στο φως ποτέ δεν θα μπορούσα 

Θα ’βλεπα πως η πολυθρόνα που σου πρόσφερα

 Έμεινε άδειο το ποτήρι το νερό ανέγγιχτο 

Μες στο σκοτάδι η απουσία σου περνάει

Απαρατήρητη μπορώ να σε ρωτώ να σε ξαναρωτώ 

Και να φαντάζομαι ότι σωπαίνεις

 Όχι γιατί δεν είσαι εκεί αλλά γιατί 

Οι ερωτήσεις μου σου είναι αδιάφορες."

Αργύρης Χιόνης









"Κάποτε πρέπει τ’ απαραίτητο να βρούμε 

Κουράγιο ν’ αντιμετωπίσουμε το μπόι μας 

Να πάψουμε προέκταση να είμαστε

 Όλων αυτών των μπαλκονιών και των βημάτων

Κι όχι μονάχα να κατέβουμε από αυτά 

Αλλά και να επιτρέψουμε στα γόνατά μας να λυγίσουν 

Να διπλωθούμε και να κάτσουμε κατάχαμα 

Κι έτσι με σιγανή φωνή και δίχως χρώμα 

Να πούμε ιστορίες για όσους πέρασαν 

Κάτω απ’ το χώμα αφού πρώτα 

Σύρανε τις ξεκοιλιασμένες τους ψυχές

Επάνω σε μπαλκόνια και σε βήματα 

Να πούμε ιστορίες για όσους πολεμήσανε 

Και χάσανε τη μάχη γιατί ήταν 

Πιο δυνατός ο εχθρός κι ακόμα 

Για όσους νικηθήκαν επειδή δεν πολεμήσανε 

Τέτοια κοινά τέτοια καθημερινά διηγώντας 

Με σιγανή φωνή και δίχως χρώμα 

Ν’ αφήσουμε η βροχή των ημερών 

Να κάνει τη δουλειά της πάνω μας" 

Αργύρης Χιόνης / Η Φωνή της Σιωπής/  εκδόσεις Νεφέλη 











Εκδοχές του τέλους

 "Καβάλα σ’ ένα κουνιστό αλογάκι,

 με χάρτινο καπέλο και ξύλινο σπαθί,

πήρα κι εγώ μέρος στη μάχη, 

στο αίμα, στη φωτιά, στην αρπαγή. 

Καβάλα σ’ ένα κουνιστό αλογάκι, 

μπρος-πίσω, πίσω-μπρος, 

γύρισα ολόκληρο τον κόσμο, 

των ίσκιων στρατηλάτης κι αρχηγός, 

γύρισα ολόκληρο τον κόσμο κι έφτασα τώρα εδώ,

στην κουνιστή μου πολυθρόνα, 

μπρος-πίσω, πίσω-μπρος… 

Τσαλακωμένο πια το χάρτινο καπέλο και τσακισμένο το ξύλινο σπαθί˙ 

η μάχη, το αίμα, η φωτιά κι η αρπαγή 

θαμπές εικόνες στου μυαλού μου την οθόνη˙ 

καίει ο ήλιος μα το αίμα μου παγώνει,

ψίθυρος βγαίνει από το στόμα μου η κραυγή."

 Αργύρης Χιόνης











Δεν φτάνει που μας 

ψεκάζουν 

το καλοκαίρι

αρχίζουν να μας 

χιονίζουν 

το χειμώνα.






Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016







...πόσων στιγμών έγινες το 2016;...

...σήμερα και τρεις μείνανε...

...απολογισμοί...








"Μου είπε 

ότι είμαι τυφλός

αυτό που έβλεπα."

Ήμουν!

...απολογισμοί...









ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αγαπητό μου ημερολόγιο, 

είναι κακό πράγμα 

να παίρνουμε αποφάσεις 

εν θερμώ. 

Έρχεται χιόνι!

Ευκαιρία να πέσω σε περισυλλογή

για να να πάρω  αποφάσεις 

εν ψυχρώ.












«Στη ζωή όλοι ανακαλύπτουν – αργά ή γρήγορα – ότι η απόλυτη ευτυχία είναι ανέφικτη, αλλά λίγοι θα εμβαθύνουν στο αντίθετο συλλογισμό: ότι ανέφικτη είναι και η απόλυτη δυστυχία. Οι περιστάσεις της ζωής που αποκλείουν την πραγματοποίηση και των δυο αυτών οριακών καταστάσεων, απορρέουν από την ανθρώπινη φύση, φύση εχθρική προς την έννοια του απείρου. Τις αποκλείει η σταθερή άγνοια του μέλλοντος που άλλοτε ονομάζεται ελπίδα και άλλοτε αβεβαιότητα για το αύριο. Τις αποκλείει η βεβαιότητα του θανάτου που βάζει τέλος σε κάθε χαρά αλλά και σε κάθε θλίψη. Τις αποκλείουν οι αναπόφευκτες υλικές φροντίδες που όπως δηλητηριάζουν τη διαρκή ευτυχία, με τον ίδιο τρόπο μας αποσπούν αδιάκοπα από τη σκέψη της δυστυχίας που μας απειλεί, καθιστώντας την αποσπασματική και γι’ αυτό υποφερτή. Οι στερήσεις, το κρύο, η δίψα, τα χτυπήματα ήταν ακριβώς αυτά που δεν μας άφησαν να βουλιάξουμε στο κενό της απέραντης απελπισίας, στη διάρκεια του ταξιδιού και μετά. Όχι ακριβώς η επιθυμία μας να ζήσουμε ούτε η συνειδητή εγκαρτέρηση: γιατί οι άνθρωποι που είναι ικανοί γι’ αυτό είναι λίγοι και εξαιρετικοί, κι εμείς δεν ήμασταν παρά κοινοί άνθρωποι»

Primo Michele Levi








Δεν τα έβαλα όλα σε τάξη;

Τι άλλο να κάνω;









Πω! Πω!

Να χιονίσει,

να δω σαν 

κουραμπιέδες

τον Υμηττό, την Πάρνηθα, την Πεντέλη!*

(*έχω δει και χειρότερα / ωραιότερα!) 












Φιλοσοφημένος.

Το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Ρεαλιστής.

Θα πάει μπροστά.












«Εμείς 

είμαστε για τις καθημερινές, 

 για τις αργίες,

 τις γιορτές

 και 

τις χαρές 

είναι οι άλλοι»

Γιώργος Ιωάννου 

...σήμερα και τρεις μείνανε...

...απολογισμοί...












Ας σεβαστούμε το 2016.

Φτάνει, 

μη το κακολογείτε άλλο. 

Είναι στα τελευταία του!












Πως

ζητάς

 να σε αγαπήσουν

γι' αυτό που είσαι 

όταν

κατ' ανάγκη

σε αγαπούν 

γι' αυτά που κάνεις;












Κι ὅμως σ᾿ αὐτὸ τὸν ὕπνο

 τ᾿ ὄνειρο ξεπέφτει τόσο εὔκολα στὸ βραχνά.

 Ὅπως τὸ ψάρι ποὺ ἄστραψε κάτω ἀπ᾿ τὸ κῦμα 

καὶ χώθηκε στὸ βοῦρκο τοῦ βυθοῦ 

ἢ χαμαιλέοντας ὅταν ἀλλάζει χρῶμα. 

Στὴν πολιτεία ποὺ ἔγινε πορνεῖο μαστροποὶ

 καὶ πολιτικιὲς διαλαλοῦν σάπια θέλγητρα·

ἡ κυματόφερτη κόρη φορεῖ τὸ πετσὶ τῆς γελάδας 

γιὰ νὰ τὴν ἀνεβεῖ τὸ ταυρόπουλο· 

ὁ ποιητὴς χαμίνια τοῦ πετοῦν μαγαρισιὲς

 καθὼς βλέπει τ᾿ ἀγάλματα νὰ στάζουν αἷμα. 

Πρέπει νὰ βγεῖς ἀπὸ τοῦτο τὸν ὕπνο· 

τοῦτο τὸ μαστιγωμένο δέρμα. 

Γιῶργος Σεφέρης / Θερινὸ Ἡλιοστάσι, Γ

Ας πούμε

ΑΜΗΝ!













Μαίνεται η ιδεολογική αντιπαράθεση

για το αν είχε το δικαίωμα 

η Πάολα 

να τραγουδήσει Μάνο  Χατζιδάκι.

Για να ηρεμήσουμε,

θα πρέπει όλα τα λαϊκά

να βγαίνουν και σε στυλ όπερας.

Για παράδειγμα,  

ας ακούσουμε το 

"σε έχω κάνει θεό"

σε δύο εκτελέσεις,

ας διαλέξει ο καθένας ότι του αρέσει.

Ειρήνη υμίν.









Να έχουμε κάθε μέρα Χριστούγεννα.