Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017



Ο σύντροφος Κουτσούμπας

πρώτος Έλληνας αστροναύτης της Greek ΝΑΣΑ.

Το όνομα ΝΑΣΑ είναι δικό μας!

Κάτω τα χέρια!





ΘΥΜΑμαι





Φωτογραφία από τον τοίχο του Γιάννη Αντίοχου





"Πάω

 να αναζητήσω

 ένα μεγάλο

 ΙΣΩΣ" 

 François Rabelais


"Α, και να ‘ρχοσουν έστω ως τα μισά του ίσως.

 Ποιος ήρθε ποιος επέστρεψε ποτέ εξ ολοκλήρου."

Κική Δημουλά











"Τώρα που δεν μπορώ παρά να με θυμάμαι μόνο

 ξέρω, δεν ήταν έτσι, τίποτε δεν ήταν

 αλλιώς έγιναν όλα.


 Η μαρτυρία μου ασαφής. Τι υπεκφυγές, τι συγκαλύψεις

 σε λόγια, σε γραφτά και σε φερσίματα... 

Αλλά πώς να τα πω και φαντασίας καμώματα όλα αυτά.

 Και τα σημάδια; και τα ερείπια; της φαντασίας κι αυτά;

 Δε γίνεται.


 Πώς να αναιρέσω μια κατάθεση

 πώς να διευκρινίσω μια ζωή;

 Το ειπωμένο με εκδικείται

 κι ανεξιχνίαστο μένει πάντα το υπαρκτό.


 Σίγουρα κάτι μου διαφεύγει

 κάτι που λάθος το έζησα και λάθος με έζησε

 κι όλο και σκοτεινιάζει γύρω μου

 κι όλο και σκοτεινιάζει.


 Πού βρίσκομαι

 Τι ώρα να 'ναι."

 Βύρων Λεοντάρης / Εν γη αλμυρά.










"Άσε να κλαίω. 

Μόνο γράφε τους λόγους,

 μήπως κι οφείλω κι άλλη λύπη. 

Θέλω να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη 

πως βασανίστηκα για όλα."

Κική Δημουλά










"αν μπήκες να κλέψεις

 πάρε κι απ' τα ανεκπλήρωτα μου

 πιάνουνε τον τόπο"

  Γιώργος Ποταμίτης








ΠρωτόΠΛΑΣΤΟΙ








"Ελληνική Διαστημική Εταιρεία

πείΝΑSΑ"


 ΠρολετΑΡΗοι

όλου του διαστήματος ενωθείτε.

Ζήτω ο ΦλαμπουρΑΡΗΣ





Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017






"Θα τρίβουμε τα μάτια μας*

με την ανάπτυξη που έρχεται"

Αλέκος Φλαμπουρδάρης

(*με γυαλόχαρτο)

Η Εξουσία Διαχρονικό:

"Η αλαζονεία πεθαίνει τελευταία"










"εάν απαλλαγώ

από τους δαίμονές μου,

 θα χάσω

 τους αγγέλους μου."

Tennessee Williams











"Ένα πρωί θα ξυπνήσω

 με το στόμα γεμάτο αίματα: 

θα είναι από τις λέξεις 

που δεν ειπώθηκαν και αυτοκτόνησαν."

 Δημ.Σολδάτος









Fractal

"Ο εορτασμός του ευτυχούς τέλους

να γίνεται* στην αρχή, το πολύ στη μέση της ιστορίας"

(*καλού-κακού)











"Τα μάτια που σπαθίζουν είν' τα μάτια

που έμαθαν ν' αντέχουν να... σπαθίζονται!"

 Γαβρίλης Ιστικόπουλος





Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017





Σήμερα

η

συνεί δυση 

γίνεται

στις 

20:42.

Μέχρι τότε προσέχουμε.








Διώξαμε τις 

Αλκυονίδες

φέραμε τις 

 Πιγκουινίδες

 μέρες! 

Τα αλλάξαμε όλα!










- Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο...

Κυριακή, Κυριακή!*

(*υπάρχει ελπίδα, μερικοί ξέρουν!)










"Τι να τον κάνω το σκοπό σου;

 Η στάση σου μου αρκεί."

 Bertolt Brecht

Μη τον διαβάζετε.

Προκαλεί ψιλολογικά προβλήματα.









Α!

Είμαστε η πιο φιλόξενη χώρα!

Όπου και να πουν στον πλανήτη:

"υπομονή,

θα περάσει και αυτό"

αυτό περνάει

και έρχεται στην Ελλάδα.









"Αν θέλεις κάτι πολύ

το σύμπαν θα συνωμοτήσει

για να στο πάρει άλλος."








"Όλοι το ξέρουν:

 γραφείο απολεσθέντων ερώτων

 δεν υπάρχει."

Jean-Claude Izzo / Solea (Η τριλογία της Μασσαλίας) /  Πόλις







"Έλεγε ο παππούς μου: 

Εκεί που λείπει το άλογο,

 το γάιδαρο τον λεν Μεγαλειότατε"

Αλεχάνδρο Χοδορόβσκι

(από τον τοίχο του Βασίλη Λαλιώτη)

Μεγαλειότατε!




Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017






"Προσ έχω."

Να πρόσεχες να είχες!








Καλημέρα!









"Διάλεξε

 τι θες να συνηθίσεις

 και 

πολέμησέ το."

 Ερρίκος ο Ε΄










Υπ άρχω;

Υπ άρχει;










"Αναζητούμε τον εαυτό μας

 και καμιά φορά 

βρίσκουμε στη θέση του έναν άλλο."

 Τίτος Πατρίκιος







Universality

Πολιτικό Γνωμικό:

"Δεν ξέρω την ερώτηση,

η απάντηση όμως είναι μπανάνα."







Ποιο θα είναι το τέλος της διαπραγμάτευσης;

Δεν μπορούμε  τώρα να ελπίζουμε 

στην εμφάνιση ενός

επί μηχανής θεού,

που όπως συνέβαινε στις αρχαίες τραγωδίες,

 θα έδινε τη λύση.

Λείπει ο Γιάνης, 

λύπη.







Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017



*


 "Στις άκρες των δρόμων,

 τα νερά της βροχής κατηφόριζαν με δύναμη 

ακολουθώντας την αιώνια φυσική ροή των πραγμάτων.

 Άλλοτε, λίμναζαν στις χαίνουσες γωνίες

 ή μέσα στην λάσπη

 -που έκρυβε καλά όλα τα μυστικά τους,

 μην τυχόν και εκείνα χαθούν 

εξαιτίας κάποιου απρόσμενου παιχνιδίσματος.


 Όλοι οι παλιοί μου φίλοι με χαιρέτησαν εγκάρδια,

 μου χάρισαν το χαμόγελό τους 

-τα χέρια τους την ίδια στιγμή 

βύθιζαν το μαχαίρι με τόση ευκολία στη σάρκα μου-


 Ύστερα, κοιτούσα μέσα απ' τα ανθρώπινα μυωπικά μάτια του έρωτα

 και τα χωλά, της ζωής μου βήματα

 που έσερναν το χορό

 - μ' ακολούθησαν.


 Έτσι όλη μου η ζωή εξαντλήθηκε στις σκιές

 που πάνω στους τοίχους ζουν την ιδιωτική τους ζωή,

 τόσο δίπλα σε εμάς, μα τόσο μακριά μας

 μέσα στο απρόσωπο κι ανέκφραστο της ύλης. 


 Τέλος, τα χαρτιά που έφεραν την υπογραφή μου με δίκασαν 

ένα χειμωνιάτικο απόγευμα σ' ένα άδειο προαύλιο 

και όπως ένας αυστηρός δικαστής 

μου φώναξαν: Εις θάνατον! 

και όπερ εγένετο."

Αναφαίρετα δικαιώματα / Τάσος Μαλεσιάδης

(από τον τοίχο Pause)






(*έργο του Χρήστου Μπόκορου)
Drawing Pencil 






"Στον πνευματικά ανώτερο άνθρωπο, η μοναχικότητα παρέχει ένα διττό όφελος: πρώτον, το να είναι με τον εαυτό του και, δεύτερον, το να μην είναι με τους άλλους. Αυτό το τελευταίο θα το αξιολογήσει κανείς ιδιαίτερα, αναλογιζόμενος πόσα βάσανα, πόσους ψυχαναγκασμούς ακόμη και κινδύνους ενέχει κάθε συναναστροφή. Είναι, συνεπώς, ένα αίσθημα βαθειά υπαρξιακό και αριστοκρατικό αυτό που τρέφει την ροπή στην απομόνωση, την άρνηση και την μοναχικότητα. Όλοι οι αχρείοι είναι αξιοθρήνητα κοινωνικοί- ο άνθρωπος όμως με ευγενική ψυχή και με συνείδηση καταλήγει με τα χρόνια στην μαχητική διαπίστωση ότι σ'αυτόν τον κόσμο- σπανίων περιπτώσεων εξαιρουμένων- δεν υπάρχει παρά η επιλογή ανάμεσα στην μοναχικότητα του αρνητικού και την ευτέλεια του κοινωνικού."
 Σοπενάουερ / Aφορισμοί για την πρακτική αξία της ζωής






 

"Ήμουν βουνό
ήσουν θάλασσα
κι άλλο τρόπο δεν είχαμε
να έλθουμε κοντά
έκανες εσύ τα όνειρά σου βροχή και χιόνι
κι έκανα τα όνειρά μου ρέματα και ποτάμια
κι έτσι μένουμε
δεμένοι με το νερό των ονείρων"

Γιάννης Καλπούζος